Translate

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

ENAΣ ΣΑΚΟΣ ΜΕ ΕΥΧΕΣ







Η προσμονή ήταν πάντα λύτρωση για τους ανθρώπους. Κι ας ήταν ψευδαίσθηση, ουτοπία, απάτη. Τις αγαπήσαμε τις άτιμες τις απάτες! Πόσο πολύ τις αγαπήσαμε, δε λέγεται! Ατέρμονοι οι παραλογισμοί τους. Λες και κοιτούσαμε τον κόσμο μέσα από ένα καλειδοσκόπιο. Χόρταινε η ψυχή χρώματα και σχέδια. Έτσι ξεκινούσαν οι χρονιές. Με ρόμβους πολύχρωμους, αστραφτερούς. Να μπαίνει το φως κι εσύ να βλέπεις μονάχα σχέδια. Να βλέπεις τη ζωή σου μέσα από μια τρύπα και να είσαι σίγουρος πως τη νέα χρονιά σίγουρα θα ξεστρατίσει κάποιος κομήτης αδέσποτος.

Άνοιγες μια βαλίτσα, έχωνες μέσα τις ρυτιδιασμένες στιγμές κι ύστερα την έχωνες στο πατάρι. Σχέδια απόδρασης για τη νέα χρονιά. Να φωνάζουν οι αιώνες πίσω σου κι εσύ θαρραλέος και σίγουρος να πορεύεσαι για το φως. Να επαναπροσδιορίζεις τα «θέλω» σου και να μιλάς για θριάμβους χωρίς ξέφτια και κουρέλια. Να ονειρεύεσαι χρόνια αληθινά με χνάρια και πατημασιές καθαρές. Τα ‘χει αυτά η ελπίδα. Από την ίδια στόφα φτιαγμένη και η προσμονή. Να κρατιούνται πάντα χέρι – χέρι. Να βγάζουν ζαχαρωτά από τις τσέπες και γλειφιτζούρια και να μοιράζουν απλόχερα για να είναι χορτάτες οι νύχτες σου.

Πάντα περιμέναμε ένα πλοίο, ένα τραίνο, καμιά φορά κι ένα αερόστατο. Κάποιοι συμβιβαζόμασταν και με ένα μπαλόνι. Κρεμούσαμε τα όνειρα με μανταλάκια στην απλώστρα σαν ασπρόρουχα που πλύθηκαν και άστραψαν μέσα στη νύχτα. Πόσα σεντόνια άπλωσα! Έχασα το μέτρημα. Πόσο σεντόνια μάζεψα! Έχασα το μέτρημα. Τα ‘χει αυτά η ελπίδα. Τα ‘χει αυτά η προσμονή. 

Στέκομαι εδώ στο μετερίζι, στον προμαχώνα του χρόνου. Μη με ρωτάτε τι φυλάω. Ποτέ δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ουσιαστικά ήθελα. Απροσδιόριστες ήταν πάντα οι ανάγκες μου. Ανικανοποίητος ο άλλος μου εαυτός. Εκείνος ο κρυφός, που ερχόταν τις νύχτες να με ξυπνήσει από το λήθαργο και να με αναγκάσει να μη βολεύομαι πουθενά. Μόνο που μεγαλώνοντας έμαθα τι είναι εκείνα που δε θέλω να γίνω, να αποκτήσω, να αγκαλιάσω, να ασπαστώ, να ακολουθήσω. Δεν είμαι πάντα θαρραλέα κι ας δίνω υπόσχεση κάθε χρόνο. Δε φτάνει να ονειρεύεσαι μόνο, πρέπει να βουτάς κιόλας. Και τόσα σχέδια στράφι! 

Δε θα σας το χαλάσω. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Τα όνειρα μου όλα στοιβαγμένα στα χαρτιά. Είναι εκεί και με περιμένουν να προσπαθήσω. Κι όσο περιμένουν γίνονται βαρίδια και σακιά. Είμαι καταθληπτικά αισιόδοξη μα πάντα έχω σχέδια απόδρασης. Και τα καταφέρνω. Θα σας ευχηθώ ένα μεγάλο έρωτα, απόκοσμο. Να σας αποπροσανατολίσει, να ξεγελάσει την πυξίδα σας, να σβήσει το χάρτη σας, να τα κάνει όλα από την αρχή, να σας βγάλει από τα καλούπια και τα στεγανά, να σβήσει το χρόνο και ό,τι σας πόνεσε. Να σας κάνει να πείτε όλα τα «σ’ αγαπώ» που δεν προλάβατε, να σας κάνει να υποκλιθείτε στη ζωή, να ξεγελάσετε το θάνατο, να χαμογελάσετε στο άγνωστο.



Και τώρα σας αφήνω. Έχω να απλώσω τα άσπρα μου σεντόνια. Μη με βρει απροετοίμαστη η νέα χρονιά. Τα λέμε πάλι του χρόνου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου