Όταν μεγαλώσεις θα γίνεις χοντρή

Καλοκαίρι του 2013! Είχαμε κατασκηνώσει στις Λίγκρες που βρίσκεται στα νότια του νομού Ρεθύμνης. Παραλία χωρίς δέντρα που μεταφράζεται: μαρτύριο για τα αποπνικτικά μεσημέρια ιδίως όταν η θερμοκρασία φτάνει τους 40 βαθμούς και ψάχνεις ένα κλαράκι να βάλεις το κεφάλι σου για να μην αρχίσουν οι παραισθήσεις από την ηλίαση. Χαλάλι όμως! Μας αποζημίωνε το παλικάρι με τα πράσινα μάτια και το ηλιοκαμένο κορμί που είχε την ταβέρνα «κάπου στην άκρη του κόσμου». Εκεί αράζαμε όταν τηγανίτες πια από τον ήλιο και αφού είχαμε αδειάσει όλο το αντηλιακό που διαθέταμε είχαμε παραδώσει ψυχή και μαυρισμένο κορμί.

Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια και πιάσαμε την καλύτερη θέση για να μπορούμε να «χαλβαδιάζουμε» και το Μιχάλη που πηγαινοερχόταν ενδεδυμένος με ένα παρεό από τραπέζι σε τραπέζι κρατώντας το δίσκο και χαμογελώντας σε όλες τις θαυμάστριες του. Πίσω μας βρισκόταν το ψυγείο με τα παγωτά που η επιδρομή ήταν σίγουρη μετά τα χορταστικά πιάτα και τις αμέτρητες μπύρες που είχαμε κατεβάσει από την κάψα του καλοκαιριού αλλά και του μοναδικού θεάματος που μας χάριζε το παλικάρι.

Και τότε εμφανίστηκε εκείνη με το επτάχρονο κοριτσάκι. Ψιλόλιγνη στα όρια νευρικής ανορεξίας, βαμμένη με αδιάβροχα καλλυντικά, ξανθό μαλλί πλατίνα χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας και περιττού λίπους. Πολύ τη ζηλέψαμε από κρυφό και ανομολόγητο θαυμασμό και αυτομάτως οι τύψεις μας τυραννούσαν για την τελευταία μερίδα πατάτας τηγανητής που παραγγείλαμε ενώ είχαμε χορτάσει. Το κοριτσάκι με το ίδιο σκαρί με τη μαμά, άνοιξε το ψυγείο με τα παγωτά και διάλεξε ένα πύραυλο 4Χ4 πιο μεγάλο από το μπόι της και με βιασύνη παιδική και σάλια να τρέχουν έκανε να σκίσει το περιτύλιγμα και να ξεκινήσει η απόλαυση. Και τότε η μαμά μοντέλο ξεστόμισε τη βόμβα: «Αν φας τόσο μεγάλο παγωτό θα γίνεις χοντρή»!!!!!! Το κοριτσάκι με τα μεγάλα μάτια και την πελώρια λαχτάρα για παγωτό άνοιξε πάλι το μαγικό ψυγείο έκρυψε το 4Χ4 και πήρε μια γρανίτα με πολύ λιγότερες θερμίδες και σαφώς λιγότερη γεύση.

Ένιωσα την ανάγκη να βουτήξω τη μαμά μοντέλο μέσα στο ψυγείο και να την αναγκάσω να φάει όλα τα παγωτά που υπήρχαν μέσα για να υποφέρει μετά από τύψεις και ενοχές για τις αμέτρητες θερμίδες που έκατσαν στα μπούτια της και στην κοιλιά της. Κι ύστερα να πάρω το κοριτσάκι από το χέρι να το βάλω να καθήσει δίπλα μου και δίνοντας της ένα κουτί μερέντα και το πιο μεγάλο κουτάλι να της εξηγήσω πως έχουμε δικαίωμα όλοι –πόσο μάλλον εκείνη που ήταν παιδί- να κλέβουμε ακόμα το γλυκό από το βάζο και να «γουρουνιάζουμε» όταν μας παίρνει από κάτω, και κάποιες φορές να μην κουμπώνει το αναθεματισμένο τζιν που εσύ μια χαρά το είχες φανταστεί με εκείνο το άσπρο πουκαμισάκι αλλά αυτό δεν σου έκανε τη χάρη, και να τρώμε και να πίνουμε παραπάνω γιατί είμαστε άνθρωποι που κληρονομήσαμε τεμπέλη και νωθρό μεταβολισμό παρόλο που όλη μέρα νομίζουμε ότι καίμε θερμίδες και κάποιες φορές τρώμε μόνο σαλάτες για να χωρέσουμε στο φόρεμα που αγοράσαμε για το γάμο του συμμαθητή που πρέπει να είμαστε και άψογες γιατί θα συναντήσουμε όλους τους παλιούς γνωστούς και θα μας σκανάρωνουν από πάνω ως κάτω!

Να της πω ότι οι παχουλές έχουν το πιο ωραίο δέρμα και την πιο καλή καρδιά γιατί κουβαλούν πάντα μέσα τους το χλευασμό των άλλων παιδιών από κάτι τέτοιες μαμάδες που μεγάλωσαν τα παιδιά τους και τους χάλασαν την εικόνα που έβλεπαν για τους άλλους ανθρώπους πριν μπουν οι ταμπέλες του χοντρού ή αδύνατου, του όμορφου ή άσχημου, του ψηλού ή κοντού. Και υπάρχουν και γυναίκες που έκαναν παιδιά και χάλασε το σώμα τους και χρόνια πασχίζουν να αδυνατήσουν αλλά ποτέ δε βρίσκουν χρόνο να γυμναστούν ή να μπουν σε διατροφικό πρόγραμμα ή δεν έχουν το κουράγιο να βάλουν λουκέτο στο ψυγείο ή να ράψουν το στόμα τους γιατί το κενό πρέπει να γεμίσει με φαϊ αφού δε γεμίζει από αγάπη και ενδιαφέρον!

Είχα κάποτε γνωστούς που επέλεγαν να κάνουν παρέα με όμορφους, αδύνατους και καλλίγραμμους ανθρώπους. Όλες οι παρέες τους ήταν άνθρωποι που είχαν επιλεγεί από «καλλιστεία» του σχολείου, της γειτονιάς, της σχολής, του χωριού. Και πραγματικά δεν ξέρουν τι χάνουν από τους «παχουλούς» και «άσχημους» ωραίους ανθρώπους που έχουν δουλέψει με το ελάττωμα τους και το έχουν κάνει προτέρημα και ξέρουν να αυτοσαρκάζονται και να σκορπίζουν το γέλιο και την ευγένεια.

Αυτό το ρατσισμό σιχαίνομαι περισσότερο. Μόνο που αυτός καλλιεργείται από κομπλεξικούς και ανεγκέφαλους. Γιατί αν επιχειρήσεις να πεις κάτι παραπάνω με όλους αυτούς θα σκίσεις όλα σου τα πτυχία και η επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά ανίκανη να τους εντάξει σε κατηγορία. Αυτοί είναι μια κατηγορία μόνη τους!

Αν πετύχω ξανά αυτό το κοριτσάκι θα του αγοράσω τον πιο μεγάλο πύραυλο και θα το κρύψω μέχρι να το φάει και γίνει γλυκό το μέσα του! Κι όταν μεγαλώσει ας γίνει χοντρή! Δε θα χρειάζεται να βάζει πέτρες στις τσέπες σαν τη μαμά όταν θα φυσάει ο αέρας!!!!!!!!!