Translate

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

ΑΛΕΞΗΣ ή ΓΙΑΝ(Ν)ΗΣ







Κάποτε υπήρχαν οι «ρουβίτσες». Φώναζαν «Σάααααακη» κι έπεφταν κορμιά. Ακόμα πιο παλιά λιποθυμούσαν οι μαμάδες μας στο όνομα Κούρκουλος. Αυτός ήταν ο Νίκος! Τον ονειρεύονταν με ένα τσιγάρο στο στόμα να χορεύει εκείνο το αντρίκιο ζεϊμπέκικο ενώ ο Στράτος Διονυσίου τραγουδούσε το ψυχοπονιάρικο «βρέχει φωτιά στη στράτα μου». Πόσες μαμάδες έψαξαν ένα Νίκο στο πρόσωπο των μπαμπάδων; Ανυπολόγιστος ο αριθμός! Θυμάμαι τι μάνα μου να λέει του πατέρα μου κάθε φορά που δεν περνούσε το δικό της: « Τι να κάνω! Δεν είχα βλέπεις μυαλό τότε. Ήμουν μικρή και θαμπώθηκα από τα νιάτα σου. Νόμιζα η έρμη ότι παντρευόμουν το Κούρκουλο». Και όταν ο Νίκος πέθανε σηκώθηκαν τα χώματα από τα κλάματα και τους θρήνους χιλιάδων μαμάδων μαζί και της δικής μου. «Ήταν ο τελευταίος μάγκας». Σιγά, ρε μάνα! 

Έφυγε ο Κούρκουλος, παντρεύτηκε και ο Ρουβάς κι εκείνες ξαναγύρισαν στην γκρίνια της καθημερινότητας αφήνοντας στο πίσω μέρος του μυαλό τους την απογοήτευση που το κινηματογραφικό είδωλο επέλεξε τη Λάτση και όχι εκείνες.

Και φτάνουμε στο σήμερα και ξαναζούμε το χθες. Κύματα θαυμασμού ένθερμων γυναικών, διαφόρων ηλικιών, στα πρόσωπα των δυο πρωταγωνιστών. Από τη μια ο Αλέξης. Μειλίχια μορφή, ήρεμη φυσιογνωμία, ευγενικός και καλοσυνάτος. Ο ιδανικός γαμπρός για τις κόρες των μαμάδων. Από την άλλη ο Γιάν(ν)ης. Σαρδόνιο χαμόγελο, σταθερή προσωπικότητα, άνετο και χαλαρό στυλ. Είπε κι εκείνο το «ΟΧΙ» το ηρωικό στη «μικρή Ολανδέζα» και ήρθε το πράγμα και μας αποτελείωσε. Πέταξαν οι μανάδες τα κοστούμια και τις γραβάτες από τις ντουλάπες που τόσο πολύ είχαν ταλαιπωρήσει τους καημένους τους μπαμπάδες και υιοθέτησαν το στυλ του χαλαρού για τους «βαρουφάκηδες» που είχαν δίπλα τους. «Δημήτρη, μη ζώνεις το πουκάμισο. Άστο απέξω χαλαρό. Κάντο όπως ο Γιάν(ν)ης». 

Ξαφνικά ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης έγιναν ο Αλέξης και ο Γιάννης που μπήκαν στα σπίτια μας και επέβαλαν το “dress code” του χαλαρού, εναλλακτικού τύπου που δεν ασφυκτιούσε μέσα στη σφιγμένη θηλιά της γραβάτας. «Μαμά, ο Βαρουφάκης είναι φαλακρός. Εσένα πάντα σου άρεσαν οι μαλλιάδες». «Δεν είναι φαλακρός ο Γιάν(ν)ης. Απλά έχει ξυρισμένο κεφάλι. Είναι το στυλ του. Ψηλό παιδί, γεροδεμένο. Είδες πως ξαπόστειλε τον Ντάινζεμπλουμ (έμαθε και το όνομα του κι εγώ παλεύω μια βδομάδα τώρα κι ακόμα δεν τα κατάφερα) με το γάντι; Πόσο ευγενικός! Τι κύριος! Σε απλά ελληνικά του είπε να πάει στο διάολο αλλά κανείς δεν το κατάλαβε εκτός από τους Έλληνες»!

Δεν έφτανε η μάνα μου κόλλησε και η αδερφή μου. Να με βομβαρδίζει με άρθρα για το Γιάν(ν)η, να με παίρνει τηλέφωνο και να με ρωτά αν άκουσα τι είπε το μωρό της, να βλέπει όνειρα ότι βγαίνει ραντεβού μαζί του και η γάτα να εκσφεντονίζετε από το δωμάτιο επειδή ήθελε χάδια και της χάλασε το όνειρο.

Έτσι ο Αλέξης πέρασε στην αφάνεια και ησύχασε και το κεφάλι μου ότι χάσαμε το γαμπρό που έκλαιγε και θρηνούσε η μάνα μου. Αλέξης - Γιάν(ν)ης σημειώσατε δύο!

Πολύ φοβάμαι, αγόρια, ότι ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά. Άσχημος ή όμορφος ο Βαρουφάκης έχει κερδίσει τις καρδιές όλων των γυναικών. Και φούσκα να αποδειχτεί όλο αυτό το πανηγύρι οι γυναίκες δε θα ξεχάσουν ποτέ εκείνο το ηρωικό όχι. Τώρα υπάρχει μέτρο σύγκρισης!



Ο πατέρας μου πάλι νιώθει ότι δικαιώθηκε που μετά από τόσα χρόνια έγινε ντεμοντέ η γραβάτα και το κυριλέ ντύσιμο που τόσο μισούσε όταν η μάνα μου παραπονιόταν ότι δεν έβαλε ποτέ μια γραβάτα σαν το Νίκο Κούρκουλο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου