Ακουμπούν τα χέρα στους ώμους. Στηρίζονται και στηρίζουν. Και κάνουν κύκλους ομόκεντρους. Όμορφοι οι κύκλοι. Χωρούν πολλούς συνοδοιπόρους, συνταξιδιώτες στο καραβάνι τη ζωής, ομοϊδεάτες στο βάρος της ζωής. Η καρδιά κινεί τα πόδια κι εκείνα υπακούνε πρόθυμα, αγόγγυστα σε βήματα που διηγούνται ιστορίες. Η ιστορία της ζωής. Η ήττα του θανάτου. Να ζήσεις μονάχα μια τέτοια στιγμή, να ακουμπήσεις το χέρι στον ώμο του άλλου και να προχωράς σε κύκλο, όχι φαύλο, ουσιαστικό. Να ‘χεις πετάξει από πάνω σου τη σκόνη, τη μνήμη και να αρχίζεις από την αρχή. Να ξαναγεννιέσαι από το τίποτα. Να πατάς και να σείεται η γης, να γκρεμίζεις τα φάλτσα και να κουνάς το κεφάλι δεξιά και αριστερά, όχι πάνω και κάτω. Εδώ δεν έχει πτώση μονάχα βλέμματα της ζωής δεξιά και αριστερά. Και μάτια κλειστά γιατί οι εικόνες είναι καινούριες, τις φτιάχνεις εσύ και είναι ό,τι θες να δεις και όχι αυτό που βλέπεις. Σαν τη θεωρία των ιδεών του Πλάτωνα.
Όμορφοι οι άνθρωποι που χορεύουν, οι άνθρωποι που κοιτιούνται και χορεύουν, οι άνθρωποι που συνωμοτούν με τα μάτια, που συμφωνούν απόλυτα με τον κοινό τους κώδικα: τα βήματα. Και η λύρα να πλέκει μελωδίες, να μπλέκονται οι λέξεις και να μυρίζουν αγάπη, να φτάνουν οι νότες μέχρι τον ουρανό και να ζηλεύουν οι άγγελοι και να θρηνούν για την επουράνια μοναξιά τους.
Ακουμπισμένα χέρια στους ώμους! Γραπωμένα χέρια! Να στηριχτούν, να ξεκουραστούν να βγάλουν οι άνθρωποι τα αχ! και να ξαλαφρώσουν, να αδειάσουν το μυαλό από τις σκέψεις, τα βάσανα, τη ματαιότητα. Είναι η στιγμή που δε μπορεί κανείς να σε πληγώσει, να σε πονέσει. Πόσο καλοί γίνονται οι άνθρωποι με το χορό, με τη μουσική!!!!!
Κι απάνω ένα ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι να συναινεί στην ευτυχία, να φωτίζει τα σκοτεινά βήματα, να σμίγει τους ανθρώπους για να αγαπηθούν, να ριγεί κι αυτό από την απόλυτη ευτυχία. Η πανσέληνος που περιμένουμε δώδεκα μήνες και ποτέ μα ποτέ δε μας απογοήτευσε. Είναι κάθε χρόνο πιστή στο ραντεβού της. Κι εμείς όμως ποτέ δεν την αδικήσαμε. Πάντα την τιμάμε όπως της πρέπει.
Χθες το βράδυ ένιωσα ότι ήμουν κοινωνός μιας διονυσιακής λατρείας από ένθερμους οπαδούς και υποστηριχτές της μοιρασιάς, της δοτικότητας, της ξενοιασιάς και κυρίως της αγάπης. Πόσο όμορφοι οι άνθρωποι όταν αγαπούν! Χθες το βράδυ κατάλαβα πως μπορεί να ένιωθε η Σίβυλλα όταν αποκάλυπτε τα μελλούμενα στους ανθρώπους. Χθες το βράδυ αντιλήφθηκα πως τα μυστήρια του φεγγαριού πρέπει να παραμένουν άλυτα για να εποπτεύουν τους ανθρώπους τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Χθες το βράδυ για άλλη μια φορά λάτρεψα τις μουσικές και τους χορούς της Κρήτης.
Χουδέτσι 2014! Ήμουν κι εγώ εκεί για να σας πω ότι η ζωή γίνεται όμορφη όταν τη ντύσεις με μελωδίες, όταν αφήσεις τα βήματα να σε οδηγήσουν. Ήμουν κι εγώ εκεί για να σας πω ότι ΕΤΣΙ ΓΛΕΝΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου