Translate

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ






Ήθελα ένα βαρύγδουπο τίτλο. Αρχαιοπρεπή, σοβαρό, με βάρος, με εκτόπισμα, με μαμφάρα! Και τον βρήκα. Τον σκέφτηκα και τον τοποθέτησα στη θέση του. «Περί εορτής ο λόγος».


Δέκα ολόκληρα χρόνια πάλευε η μάνα μου. Στους καλύτερους παπάδες με πήγε για να βρουν λύση στο πρόβλημα αλλά δυστυχώς «τζίφος» η δουλειά. Δεν υπήρχε σωτηρία. Θα έπρεπε να κουβαλώ για πάντα ένα όνομα μη χριστιανικό, χωρίς γιορτή, χωρίς γκοφρέτα κουκουρούκου για κέρασμα στο σχολείο, χωρίς σοκολατάκια τζοκόντα στην βίντατζ φοντανιέρα του σαλονιού, χωρίς ευχές και δώρα. Καταδικασμένη να κουβαλώ για πάντα ένα όνομα χωρίς πανηγύρι, άπατο και ασυνήθιστο, με χλευασμό από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες: οι Μανόληδες, οι Γιώργηδες, οι Κωστήδες, οι Λευτέρηδες, οι Γιάννηδες, οι Μαρίες, οι Κατερίνες, οι Χρυσούλες, και όλα τα τυχερά παιδιά που υπήρχαν για πολλά χρόνια γύρω μου.


Η λύπη μου ήταν απέραντη. Ποιος με καταράστηκε να κουβαλώ ένα άδοξο όνομα χωρίς γιορτή και δώρα! Ποιος με μισούσε τόσο που να γεννηθώ πρώτη από τις αδερφές μου και να αναγκαστώ να βαφτιστώ Κλεάνθη σαν τη γιαγιά μου! Δε σκέφτηκε κι αυτή η ευλογημένη το δράμα που θα ζούσα;;; Άκαρδη κοινωνία!


Κι ύστερα μεγάλωσα, έμαθα αρχαία, έμαθα ετυμολογία και βρήκα ένα τρόπο να καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι για την ονοματάρα μου. ΚΛΕΑΝΘΗ = ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΣ ΑΘΟΣ! Το λεγα και με υπερηφάνια στα κρητικά και σκεφτόμουν πως αν με υιοθετούσαν ποτέ οι Ινδιάνοι, που πολύ τους αγαπούσα, δε θα χρειαζόταν να μου ψάχνουν όνομα για να με εντάξουν στην κοινότητα τους.


Και πάνω που αποδέχτηκα το αντισυμβατικό της ζωής μου και μεγάλωσα και έζησα χωρίς ευχές και κάρτες και πέρασα στην εφηβεία και έμαθα να δικαιολογώ την παιδική μου «αναπηρία» έφτασε η είδηση. Μόλις μπήκα στον κόσμο των ενηλίκων. Πώς ανατρέπονται όλα έτσι εν μία νυκτί!!!! Να και οι ευχές και οι κάρτες και τα σοκολατάκια και τα δώρα!!!!!!!


Μου πήρε καιρό να το συνηθίσω και ποτέ δεν το θυμάμαι! Κάθε φορά ξαφνιάζομαι το ίδιο. Όπως και σήμερα! Να κοιτάς τον τοίχο σου και να βλέπεις ευχές! Να χτυπά το τηλέφωνο και να σου εύχονται φωναχτά, αληθινά! Να έρχονται μηνύματα στο κινητό και ακόμα να απορείς!


Η πρώτη Σεπτεμβρίου είναι η δική μου πρωτοχρονιά. Και μετράει το ποδαρικό που θα μου κάνουν. Ευχαριστώ που με φιλέψατε ευχές! Όμορφες ευχές για ένα όνομα που άρχισε να γιορτάζει πριν από μερικά χρόνια κι ας ήταν δοξασμένο στην ετυμολογία. Σήμερα κατάλαβα πως οι άνθρωποι δοξάζονται μονάχα αν έχουν καλούς φίλους. Κι εγώ είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου. Καλή πρωτοχρονιά! Να είμαστε καλά να σμίγουμε σε τούτα τα μέρη! Στους τόπους της καρδιάς!!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου