Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, άμα έχεις και λίγο το κουσούρι, γίνεσαι όλο και πιο ευσυγκίνητος. Ευτυχώς όμως εμείς οι μεγάλοι έχουμε εκείνα τα μαύρα γυαλιά που προστατεύουν τα μάτια μας από τον ήλιο και λειτουργούν σα μάσκα για να κρύψουμε τα συγκινημένα μας μάτια.
Ο κοσμήτορας τα είπε ωραία. Γάργαρος λόγος, με όλα τα σημεία της στίξης, ωραίες ιδέες, επαναστατικές, συγκινητικά και βαθυστόχαστα νοήματα. Τον άκουσα. Και ήταν η πρώτη φορά που άκουγα προσεχτικά καθηγητή πανεπιστημίου να εκφωνεί λόγο. Και ήταν η πρώτη φορά που παραδέχτηκα τη δύναμη των λέξεων ενός πανεπιστημιακού. Η γλώσσα του δεν ήταν ξύλινη αλλά με ορμή και πάθος προέτρεψε τα παιδιά να ονειρεύονται και να λειτουργούν με τη φαντασία. Με τη φαντασία! Μεγάλη κουβέντα.
Το «κολλητάρι» μου ορκιζόταν. Μαθητής μου πριν από πέντε χρόνια κι ύστερα «καθηγητής» μου στο σχολείο των εκμυστηρεύσεων, των προβληματισμών και της ανάποδης ζωής. Τον βρήκα στην αίθουσα να περιμένει υπομονετικά, καρτερικά και ήρεμα την ώρα της ορκωμοσίας. Φορούσε το καλοσιδερωμένο του πουκαμισάκι, είχε τζελ στα μαλλιά και το πιο αισιόδοξο χαμόγελο στα χείλη. Και ήταν όμορφος και ωραίος. Ώριμος μαχητής της ζωής, βράχος ακλόνητος, αποφασιστικός στρατιώτης για τη διεκδίκηση της δικής του ζωής. Πάντα όμως όμορφος ήταν! Τι μου κανε τόσο εντύπωση εκείνη τη στιγμή; Θαρρώ πως είδα το πιο καθάριο βλέμμα που είχα δει ποτέ σε άνθρωπο. Ευθύ, αγαθό, καλοσυνάτο, μοναδικό, δοτικό και γεμάτο σοφία.
Κάποτε του είχα πει πως αν έκανα ποτέ παιδί θα ήθελα να του μοιάζει. Κι επειδή τα πράγματα ήρθαν έτσι και οι επιλογές μου με οδήγησαν αλλού δε νομίζω η μαμά Κατερίνα να έχει αντίρρηση κάποιες φορές να τον νιώθω κι εγώ παιδί μου.
Ο Ψαράκης, ο δικός μου Ψαράκης, μου ‘χει χαρίσει απέραντη αγάπη κι ας μην είπαμε ποτέ κουβέντες ξεκάθαρες και απόλυτα τρυφερές. Κι εγώ χαίρομαι που σήμερα ήμουν εκεί, σε μια σημαντική και όμορφη στιγμή της ζωής του. Σε ένα κύκλο που έκλεισε όμορφα και γλυκά και σε ένα άλλο που θα ανοίξει σύντομα. Και είμαι σίγουρη και ορκίζομαι και υπόσχομαι και βεβαιώνω ότι όλα θα πάνε καλά. και στο μέλλον θα γιατρέψει πολλές πονεμένες και αναποφάσιστες ψυχές και θα τις βοηθήσει να βρουν μια πυξίδα για να πορευτούν.
Η ζωή, αγόρι μου, σου χρωστάει! Και θα σου τα ξεπληρώσει χωρίς αναβολές. Και σήμερα μ’ έκανες τόσο χαρούμενη που ένιωσα πως κάτι μου επέστρεψε κι εμένα από τα χρωστούμενα.
Σήμερα 30 Ιουλίου 2014 ο Ψαράκης, ο δικός μου Γιάννης, πήρε το πτυχίο ψυχολογίας!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου