ΑΣΤΡΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ

Λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, γιρλάντες στα χρώματα του ουράνιου τόξου, «τρίγωνα κάλαντα»(που ποτέ δεν έμαθα γιατί δεν είναι κυκλικά μιας και αγαπώ τους κύκλους), έλατα ζωντανά ή νεκρά κοντά στο τζάκι και δώρα τοποθετημένα από κάτω στολισμένα με κορδέλες και φιόγκους. Ένας τρομακτικός Άγιος Βασίλης ανεβαίνει μια φωτεινή σκάλα (η καμινάδα δεν τον χωράει φέτος) κουβαλώντας ένα σάκο – μάλλον άδειο. Κι ύστερα ευχές και φιλιά για να ξεχάσουμε τη φτώχεια μας πάλι φέτος, όχι εκείνη της τσέπης μα την άλλη της καρδιάς μας.

Δεν ταίριαξα ποτέ με τις γιορτές. Δεν κουμπώσαμε. Πάντα κάτι περίσσευε ή πάντα κάτι έλειπε. Δεν τα βρήκα ούτε εγώ μαζί τους ούτε εκείνες μαζί μου. Μπορεί επειδή δεν τα βρήκα και με το Θεό ποτέ. Τον εγκατέλειψα και με εγκατέλειψε πολύ νωρίς. Το νταραβέρι μας σταμάτησε. Δε θυμάμαι πότε…

«Ω έλατο! Ω έλατο!». Αυτή η επιβεβλημένη χαρά πάντα με ζόριζε! Περπατούσα στο δρόμο και αναρωτιόμουνα, κοιτούσα, έψαχνα να βρω την πηγή της, να πιω κι εγώ το κρασί της και να μεθύσω με τη χαρά. Ποτέ δεν την βρήκα! Κλωτσούσα στην προσποίηση, όπως κλωτσάω ακόμα! Αφοπλιστικά ειλικρινής δε μου ταίριαζε το θέατρο της γλυκανάλατης αγάπης. Δε ζέσταινε την καρδιά μου μωρέ! Την πάγωνε! Δεν άφηνε τις ρυτίδες μου να γελάσουν.

Δεν ταίριαξα ποτέ με τις γιορτές. Δεν κουμπώσαμε. Και δεν πρόκειται! Είναι κάποια πράγματα που αν συμβούν το καταλαβαίνεις από την αρχή. Μοιάζουν με τους ανθρώπους. Εκείνους τους δικούς σου ανθρώπους που δε θες να τους κάνεις κτήμα σου μα τους φοράς σα πανωφόρι στο νούμερο σου, στο νούμερο τους! Και τους κουβαλάς για πάντα μέσα σου χωρίς να δυσανασχετείς με το βάρος. 

Μέσα μου κρυφά εύχομαι να αλλάξω κάποτε γνώμη. Να ξυπνήσω ένα πρωί κι ένα «άστρο φωτεινό» να με περιμένει για να μου ξεφυλλίσει μνήμες. Να ανοίξω το παράθυρο και να είναι όλα λευκά μέσα μου. Να αντιληφθώ το νόημα της νέας χρονιάς , να ξετυλίξω το κουβάρι και όπου με πάει.

Φέτος μου υποσχέθηκα ότι θα μαγειρέψω ένα γιορτινό φαγητό, θα γεμίσω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί , θα ανάψω ένα κερί και θα δω Βreakfast at Tiffany’s! Κι αν υπάρχει κάποιος από εσάς που αγαπά αυτή την ταινία ας έρθει να τη δούμε παρέα. Θα προσποιηθούμε ότι είμαστε κι εμείς σαν εκείνους που αγαπούν το γιορτινό κλίμα και θα κάνουμε μαζί σχέδια για τη νέα χρονιά. Κι αν δεν τα καταφέρουμε θα χορέψουμε ένα βαλς καθώς έξω θα βρέχει αγάπη!

Καλές γιορτές! 

Στο Δημήτρη και στην Εύα που είναι πάντα εδώ. Που είναι πάντα δίπλα. Ποτέ απέναντι…