Ό, τι μας φόβισε ήταν αληθινό

Σε είδα στην ουρά σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα παιχνιδιών να αγωνιάς και ο πιτσιρικάς να κλαίει γιατί το παιχνίδι δεν ήταν αρκετά μεγάλο. 

Σε είδα να κάθεσαι στο παγκάκι αργά το βράδυ, να φοβάσαι τη μοναξιά και να μιλάς στο άγαλμα.

Σε είδα κομπάρσο της ζωής σου να παρατηρείς τις ζωές των άλλων και να ελπίζεις πως κάποτε θα ζήσεις.

Σε είδα να απαιτείς και να προσπαθείς να ξετυλίξεις τα όνειρα σου από τα σελοφάν γιατί ξαφνικά ένιωσες πως η ζωή σου χρωστάει.

Σε είδα να φωνάζεις, να χειρονομείς και να υποστηρίζεις πως δικαιούσαι να σφάλλεις, όπως δικαιούσαι και να ελπίζεις.

Σε είδα να φοβάσαι δυο ρυτίδες που σε καλημέρισαν ένα χειμωνιάτικο πρωινό.

Σε είδα να ετοιμάζει τη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου και να χορεύεις κρυφά στο ρυθμό των pink Floyd.

Σε είδα να κοιτάς τα παιδιά και να σε κατατροπώνουν οι μέτριοι και οι συνηθισμένοι γιατί εσύ ήσουν ξεχωριστή.

Σε είδα να κλαις και να πονάς όταν εκείνος δε σου είπε ποτέ αντίο κι ας χάιδευε τη «φωλιά» των παιδιών σας και υποσχόταν εικόνες όμορφες.

Σε είδα να τρέμεις μέσα στο σκοτάδι για το χρόνο που δεν ήταν πανδαμάτωρ ποτέ και σου πήρε ό,τι μπόρεσε.

Σε είδα να προσποιείσαι πως η μοναξιά είναι φίλη σου και τη διαχειρίζεσαι με τον καλύτερο τρόπο.

Σε είδα να γράφεις ευχές στο μυστικό κιτάπι σου για να τις κοιτάξεις πάλι του χρόνου τέτοια μέρα και να χαμογελάσεις που πραγματοποιήθηκαν.

Σε είδα να γράφεις συνθήματα αργά τη νύχτα , έτσι για να εκφράσεις το μέσα σου που υψώθηκε και θα σε έπνιγε αν δεν του έδινες διέξοδο.

Σε είδα να λουφάζεις με ένα σύνθημα, να γίνεσαι μικρός και να χάνεσαι ξαφνικά όπως ήρθες.

Σε είδα να φοβάσαι να σε αγαπούν και να τρομάζεις μήπως δε σε αγαπούν.

Σε είδα να γέρνεις στο πλάι γεμάτος αντιφάσεις και να πατάς το μαγικό κουμπί για να ξεχάσεις πως πήγες για λίγο να ξεβολευτείς.

Σε είδα να είναι η ζωή σου μια απορία μα να κρύβεσαι μην τύχει και βρεις απαντήσεις.

Σε είδα να αυτομαστιγώνεσαι γιατί ονειρεύτηκες το αδύνατο και άφησες την καρδιά σου να τραγουδήσει. 

Σε είδα να μετανιώνεις, να γεμίζεις ενοχές και να εξιλεώνεσαι τακτοποιώντας το θέμα με ένα τηλεφώνημα «ειλικρινέστατο» και ανακουφιστικό.

Σε είδα κι εσένα, κι εμένα και όλους εμάς σε ένα συρφετό με απόκληρα όνειρα, λόγια παρηγοριάς, αναποφάσιστοι και μπερδεμένοι πρωταγωνιστές στο ίδιο έργο.

Και περιμένω τι άλλο θα δω για να κλείσω στο μπαούλο μου, στις αποσκευές μαζί με τα εφηβικά λευκώματα και τα αναμνηστικά μου, μαζί με όλους τους δειλούς, τους τολμηρούς και τους γενναίους συνοδοιπόρους της ζωής μου….