Translate

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ





Είναι από εκείνες τις μέρες που περπατάς. Απλά περπατάς… Βολτάρεις στην πόλη κάτω από τον ήλιο του Δεκέμβρη και χάνεσαι στις σκέψεις σου. Και η σκέψη είναι αναρχοαυτόνομη! Δεν ελέγχεται. Ταξιδεύει . Μόνο ταξιδεύει. Κι αν σε ρωτήσει κάποιος «τι;» δε θα μπορέσεις ποτέ να απαντήσεις ξεκάθαρα.

Αργά περπατούσα κι ας μην το συνηθίζω. Κάτι έψαχνα. Κάτι γύρευα να ακουμπήσω το βλέμμα μου, να το ξεκουράσω. Και το εντόπισα! Καθισμένα οκλαδόν στον παγωμένο δρόμο να τραγουδούν, να φωνάζουν συνθήματα, να ονειρεύονται ότι θα αλλάξουν τον κόσμο απλά με τη φωνή τους.

Αχ! αυτή η ορμή της νιότης! Κοντοστάθηκα και τα θαύμασα. Έκλεισα τα μάτια και είδα τον εαυτό μου να κάθεται εκεί, μαζί τους, να ενώνω τη φωνή μου με τη φωνή τους. Να γίνομαι πάλι 17 και να διεκδικώ, να ερωτεύομαι, να ονειρεύομαι, να πιστεύω ψυχή τε σώματι πως ο κόσμος μου ανήκει. «ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ»!!!!!!!!

Αγαπώ πολύ τους εφήβους. Νιώθω πως μαζί τους δε μένω στάσιμη. Με διδάσκουν, με νουθετούν με κάνουν και γελάω, μου δείχνουν τον κόσμο που προχωράει, απλοποιούν την πολύπλοκη σκέψη μου, με ταξιδεύουν με το γέλιο τους, με λούζουν με το κλάμα τους, μου χαρίζουν το παραμύθι τους!!!

Μην τους πυροβολείτε! Μην τους στήνεται στον τοίχο! Μην τους απαγορεύετε να πιστεύουν με σιγουριά ότι απόψε θα γκρεμίσουν τον κόσμο και αύριο θα τον ξαναχτίσουν! Αφήστε τους να κάνουν τα δικά τους λάθη! Δεν υπάρχει κανένα χάσμα! Υπάρχει μόνο το κουρασμένο βλέμμα μας!

Μέχρι τώρα κανείς έφηβος δε με πρόδωσε! Μου χάριζαν και εξακολουθούν να μου χαρίζουν την αθωότητα και τη μαγκιά τους. Γιατί η ζωή είναι μαγκιά και όποιος από εμάς είναι μάγκας ας τη ζήσει!!! Και το μόνο που αγαπώ στις γιορτές είναι το καθιερωμένο μας ραντεβού για ρακές και κουβέντα και εξιστόρηση των περιπετειών από τη φοιτητική τους ζωή! 

Ευχαριστώ! Χίλια ευχαριστώ! Ευχαριστώ που υπάρχετε και με κάνετε να θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος! Και συγνώμη γιατί ανήκω κι εγώ στον κόσμο των ενηλίκων που ό,τι εσείς χτίζετε εμείς το ισοπεδώνουμε…. 





Στα «παιδιά» μου που με διδάσκουν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου