Translate

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Το σύμπαν και οι φανουρόπιτες







Την είχα ακούσει πολλές φορές αυτή τη φράση. Δεν ήταν δύσκολο να την αποστηθίσεις. Αρχικά την είχα βρει ενδιαφέρουσα εγώ και 10.000.000 Έλληνες. Στην προσπάθεια σου να εντυπωσιάσεις ως νέο μέλος μια παρέας μπορούσες να τη χρησιμοποιήσεις αλλά και να εκθειάσεις αυτό το λαμπρό, φωτεινό μυαλό που τη σκέφτηκε. «ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ».

Εναπόθεσα λοιπόν με ελαφρά τη καρδία τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μου σε ένα συμπαντικό σχέδιο που γνώριζε περισσότερο από τον καθένα και απλά περίμενα για να γευτώ τους καρπούς των επιθυμιών μου. Κάθε φορά που το σχέδιο μου δεν πήγαινε κατ’ ευχήν οι γνώστες και οπαδοί αυτής της θεωρίας με αυστηρό ύφος μου τόνιζαν ότι δεν είχα αναφέρει ξεκάθαρα, με ευλάβεια και με ακρίβεια τι ήταν αυτό που επιθυμούσα. Το αποτέλεσμα ήταν να καταφέρω να μπερδέψω ολόκληρο σύμπαν και να μην συνομωτήσει ούτε μια φορά υπέρ μου. Έτσι η καριέρα μου έληξε -ευτυχώς- άδοξα αφού γρήγορα αντιλήφθηκα ότι περισσότερο οπαδός ήμουν της γνωστής παροιμίας της γιαγιάς μου «Αϊ Γιώργη βόηθα με. Μα σε κι εσύ τα πόδια σου». 

Κι ύστερα εμφανίστηκε ένας άγιος με περίεργο όνομα: Άγιος Φανούριος!!!!! Ο άγιος των επιθυμιών που ο μεγαλύτερος λάτρης του πρέπει να ήταν ο Πάολο Κοέλιο. Είμαι σίγουρη ότι αν αυτοί οι δυο είχαν καταφέρει να συναντηθούν σε μια κοινή εποχή θα είχαν κάνει χρυσές δουλειές. Οι φανουρόπιτες πήγαιναν κι ερχόταν κάθε Σάββατο κι ευτυχώς δηλαδή, γιατί χόρταινε και κανένα πεινασμένος που στεκόταν στον περίβολο της εκκλησίας. Βασική προϋπόθεση για να βρει ο Φανούρης το χαμένο σου «δρόμο» ήταν να φτιάξεις την πίτα του, που αν θυμάμαι καλά χρειαζόταν 8 υλικά, και να τη μοιράσεις στους θιασώτες του. Με αυτόν φίλοι δε γίναμε ποτέ. Η απογοήτευση μου ήταν τόσο μεγάλη από το σύμπαν που αποφάσισα να μην τον κάνω παρέα. Εξάλλου είχα πάρει το μάθημα μου. Είδα βέβαια και τα «χαϊρια» της Ελένης που του πήγε την πίτα στο ταψί του ξυλόφουρνου αλλά άντρα δεν της βρήκε.

Γρήγορα κατάλαβα ότι από μηχανής θεοί δεν υπάρχουν παρά μόνο στο αρχαίο θέατρο. Το σύμπαν και ο Φανούρης κάπου αλλού βρίσκονται. Κι αν τύχει και τους συναντήσετε ποτέ κάντε μου τη χάρη να τους στείλετε και σε μένα. Όλο και κάτι όνειρα απραγματοποίητα έχω και θα ήταν μεγάλη μου τιμή να τους γνωρίσω.



Κι αν πάλι δεν τους βρείτε ούτε εσείς ελάτε να προσπαθήσουμε παρέα μήπως και βρούμε τελικά τα χαμένα μας τιμαλφή και ό,τι ξέχασε να ρθει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου