Οι τέσσερις αδερφές Βλαχάκη παρόλο που μεγαλώσαμε με τον ίδιο τρόπο, ίδιους γονείς και κοινά βιώματα είμαστε τόσο διαφορετικοί άνθρωποι που καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως είμαστε παιδιά υιοθετημένα! Κι αν δεν είχαμε τόσο κοινή μύτη θα απευθυνόμουν πολύ σύντομα στο «πάμε πακέτο» για να μάθω τη δραματική μας ιστορία. Εκτός από τη «γαλλική» κοινή μύτη που διαθέτουμε είχαμε και κοινή πίστη στον κεραυνοβόλο έρωτα που απολύτως σίγουρες καθώς είμασταν θα μας χτυπούσε πολύ σύντομα στο δόξα πατρί και πεταλούδες θα γαργαλούσαν το στομάχι μας.
Όπερ και εγένετο εν έτει 2005! Ο φτερωτός θεός έριξε τα βέλη του στην tρίτη κατά σειρά αδερφή! Μετά από το ξεφάντωμα στη Μύκονο το πλοίο που την μετέφερε πίσω στα πάτρια εδάφη είχε άλλα σχέδια όταν έδεσε στο λιμάνι του Ηρακλείου. Εκεί στην προκυμαία στεκόταν και περίμενε ένα αψηλό παλικάρι με καταπράσινα μάτια και κόκκινα γένια ίδιος με τον Κοκκινογένη πειρατή. Μάταια περιμέναμε την μικρή μας αδερφή στο σπίτι να μας μεταφέρει να κουτσομπολιά της Μυκόνου και τα ευτράπελα των διασήμων μιας κι εγώ –αριστερών πεποιθήσεων γαρ- αρνιόμουν κατηγορηματικά να επισκεπτώ το νησί των ανέμων.
Αργά το βράδυ χτύπησε η πόρτα και όταν άνοιξα βρέθηκα μπροστά σε ένα ρομαντικό θέαμα: ένας άγνωστος (αργότερα παραγνωριστήκαμε βέβαια) κρατούσε στα χέρια την αδερφή μου και αφού με χαιρέτησε μου εξήγησε ότι την είχε πάει στο νοσοκομείο γιατί ο λαιμός είχε κλείσει λόγω φαρυγγίτιδας. «Και δε μου λες ρε παλικάρι, με το λαιμό περπατάει και τη σηκώνεις; Και για να χουμε και καλό ρώτημα ποιος είσαι εσύ;» Είχα πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο της μεγάλης αδερφής και είπα να γίνω λίγο ψαρωτική για να δω αν καταφέρει να περάσει το τεστ. Εκείνος σοκαρισμένος μου απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι έχει καλό σκοπό για τη Κατερίνα. Ενώ από δίπλα η ερωτευμένη κορασίδα αναφώνησε με όση φωνή της είχε απομείνει πως είναι ο έρωτας της ζωής της. Με το ζόρι κρατήθηκα να μην πέσω κάτω από τα γέλια. Δυο ηλίθιοι ερωτευμένοι έσταζαν από παντού μέλια και είχαν χάσει εντελώς την αίσθηση του χρόνου.
Μέσα σε 4 μήνες είχαν λογοστεθεί( ήταν και από το ιστορικό Ρέθεμνος τρομάρα του ο γαμπρός και είχε και λόγο πακέτο με το κούτελο το καθαρό), αρραβωνιαστεί (σκηνές απείρου κάλλους πάλι) και παντρευτεί.
Η κούκλα νύφη έκανε το τραγικό λάθος να πάρει το μικρόφωνο και να ευχαριστήσει τα 1100 άτομα που τους έκαναν την τιμή. Στη συνέχεια ευχαρίστησε και την συγκινημένη πεθερά που της έδωσε τον πιο ωραίο κρίνο από το περιβόλι της. Αυτό ήταν. Ο γαμπρός ξαναβαπτίστηκε. Από Κωστής και Ρεθεμνιώτης έγινε κρίνος από περβόλι. Το όνομα του δεν ξανακούστηκε.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Εκείνος από γαμπρός μας (που πάντα τα μπέρδευα και τα μπερδεύω όλα αυτά τα συγγενικά) έγινε ο αδερφός που δεν είχαμε ποτέ. Σκληρός πάντα και κρητίκαρος αλλά από μέσα αλοιφή, ευαίσθητος, αισθηματίας και πεισματάρης σα μουλάρι.
Εκείνη μαλάκωσε, ερωτεύτηκε κι έμαθε να μοιράζεται. Την επέτειο τους τη γιορτάζουν πάντα στα Goody's με παιδικό γεύμα και αναψυκτικό. Κι όταν τσακώνονται ο καθένας καταλαμβάνει κι ένα όροφο κι ανταλλάζουν μηνύματα. Φανταστείτε να μαθευτεί στο Ρέθυμνο ότι ο Κοκκινογένης τρώει στα Goody’s αντί να τρώει στη λαδόκολλα.
Κι ύστερα ήρθε ο Μανολάκος που τους έβαλε στη θέση τους και τακτοποίησε τη γκρίνια και τον εγωισμό. Τους έκανε να παραμερίσουν τα προσωπικά και να στραφούν στα κοινά και ωραία.
Προχθές το βράδυ η κουλτουριάρα αδερφή μου, κουβάλησε τον κρίνο σε ένα μαγαζί με σαξόφωνο. Πόσο θα θελα να δω την έκφραση του όταν ο φάλτσος σαξοφωνίστας του έπαιζε τους ρομαντικούς σκοπούς. Άχνα δεν έβγαλε όμως ο κρίνος! Τι να πει μωρέ ο άμοιρος αφού καψουρεύτηκε! Εγώ του ξεκαθάρισα τη θέση μου: ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου