Βάλε τελεία

Πάντα αγαπούσα τα σημεία της στίξης. Μια τελεία, ένα θαυμαστικό, ένα κόμμα, μια άνω τελεία και δυο εισαγωγικά καθόριζαν πάντα τη ζωή μου.

Μιλούσα κι ένιωθα πως χώνονταν στις λέξεις μου και έκαναν κουμάντο στη σκέψη μου. Τσιφλίκι τους είχαν κάνει το μυαλό μου κι ας έτρεχε εκείνο πάντα πιο γρήγορα, κι ας πάλευε να τα ξεπεράσει. Αυτά εκεί έτοιμα πάντα να πατήσουν φρένο και να κλέψουν την παράσταση. Μια τελεία δεν έβαλα ποτέ.

Τα αγάπησα και τα μίσησα βαθιά. Σχέση πάθους! Σχέση κινηματογραφική με ανεκπλήρωτο έρωτα!

Κι ύστερα ήρθε η συναναστροφή με τους ανθρώπους. Το δοῦναι και λαβεῑν της ζωής. Γνώριζα ένα συνοδοιπόρο και του έβαζα ένα μεγάλο θαυμαστικό δίπλα! Άνοιγα και δυο εισαγωγικά κι ευχόμουν να μη χρειαστεί να τα κλείσω ποτέ. Η τελεία ούτε που υπήρχε στο κεφάλι μου. Το «για πάντα» γινόταν παντιέρα. Και οι σημαίες δεν καταδέχονται τελείες, μονάχα θαυμαστικά! 

Όταν έκλεινε ο κύκλος ο συνταξιδιώτης έβαζε μόνος του μια μεγάλη τελεία και πλώρη για καινούρια εισαγωγικά. Τα δικά μου έκλειναν βεβιασμένα, χωρίς τη θέληση μου. Μα την τελεία δεν την καταδέχτηκα ποτέ. Ίσως γιατί πάντα σήμαινε τέλος μα όχι ολοκλήρωση. Ποτέ δε συμβιβάστηκα με όλα τούτα που τελειώνουν.

Σανίδα σωτηρίας έψαχνα πάντα για να κρατηθώ από το τέλος, δεκανίκια για το μυαλό μην τυχόν και παραστρατήσει και πιστέψει έστω και για μια στιγμή πως κάνει λάθος και κυνηγά το άπιαστο.

Μια τελεία δεν έβαλα ποτέ.

Παιχνίδια της ψυχής! Γιατί τι θέλει μωρέ ο άνθρωπος για να ευτυχήσει;;; θαυμαστικά! Μονάχα θαυμαστικά!

Πλησιάζω τα σαράντα. Και νιώθω τούτον τον αριθμό ελαφρύ στην πλάτη. Κι αντί για θαυμαστικά πορεύομαι με ερωτηματικά. Και κάποτε νόμιζα πως τα χω λύσει όλα. Πως για όλα είχα απάντηση. Καμία απάντηση….

Μια τελεία δεν έβαλα ποτέ. Μονάχα τελίτσες για να χω να πιστεύω πως θα τα ξαναπούμε. Μαζί με εκείνα που εννοούνται. Μαζί με εκείνα που θα χαρίσουν χαμόγελα.

Μια τελεία δεν έβαλα ποτέ! Κι ούτε θα βάλω. Για να χω να περιμένω πως θα ξαναβρεθούμε για να σε κεράσω ζεστή σοκολάτα και να πούμε τα μελλούμενα…..

Διαβάστε περισσότερα: